ഭാഗ്യാതിരേക

 ഭാഗ്യാതിരേക.

 

കുട്ടികളുടെ ഉത്തരക്കടലാസുകളും  നോട്ട് ബുക്കും ഒരു മാത്‍സ് പുസ്തകവും എടുത്തു ഞാനിറങ്ങി.  തെക്കേത്തൊടിയിൽ ചെന്ന് ഇടവഴിയിലേക്കിറങ്ങാറായപ്പോൾ മാവിൻ ചോട്ടിൽ ബഹളം. അപ്പോഴാണ് ശ്രദ്ധിച്ചത്, സമീറ വന്നിരിക്കുന്നു. സോമനും സുരേശനും കൂടാതെ രണ്ടു പറമ്പ് അപ്പുറത്തുള്ള ചന്ദ്രനും ഉണ്ട്. സോമൻ മാവിന്റെ മുകളിൽ സ്ഥാനം പിടിച്ചിരിക്കുന്നു. താഴെയുള്ളവരുടെ നിർദേശമനുസരിച് അവൻ മൂപ്പെത്തിയ മാങ്ങ പറിച്ചിടുകയാണ്. സമീറ ഒരു സൂപ്പർവൈസറെ പോലെ അരക്കു കൈ കെട്ടി കാര്യങ്ങൾ നിയന്ത്രിക്കുന്നു.

 

കോമാങ്ങയാണ്, മൂത്തു പൊട്ടിയാൽ പഴുത്ത മാങ്ങയെക്കാൾ രസമാണ് തിന്നാൻ. ഉപ്പു വേണമെന്നില്ല.

എന്നെ കണ്ടു സമീറ ചിരിച്ചു. സന്തോഷം.

 

ഞാനോർത്തു. ആദ്യമൊക്കെ അവൾക്ക്  വലിയ ഗൗരവമായിരുന്നു.  പരിചയക്കുറവ് കൊണ്ടുള്ള ഇണക്കമില്ലായ്മ അല്ല എന്നെനിക്കറിയാം. പെട്ടെന്നിണങ്ങിയാൽ വില കുറഞ്ഞുപോകുമെന്നുള്ള ഒരു ഭീതി പെൺകുട്ടികൾക്ക് മാത്രമല്ല, ആൺകുട്ടികൾക്കും ഉണ്ട്.

 

ആ ഗൗരവം മുഖത്ത് നിന്ന് അലിഞ്ഞു തീരാൻ കുറച്ചു സമയമെടുത്തു. വേറെയും കരണമുണ്ടാകാം.

എപ്പോൾ വേണമെങ്കിലും കളിക്ക് കൂടാനും മാവിലോ പുളിയിലോ ഒക്കെ ചാടിക്കയറാനും പ്രാപ്തിയുള്ള സന്നദ്ധഭടന്മാരുടെ അടുത്ത് ഞാൻ നിഷ്പ്രഭൻ. വെറും വായു. നോക്കിയാൽ കാണപ്പെടാത്തവൻ. അതും ഒരു കാരണമായിരിക്കാം. ഓല മേഞ്ഞ, ഓല കൊണ്ട് മുറികൾ തിരിച്ച, ചാണകം കരി കൂട്ടി കുഴച്ച്‌ പാകിയ നില മുള്ള വീട്ടിലെ അന്തേവാസി, നിർധനൻ. 

 

അവളോ കവിതൻ ഭാഗ്യാതിരേക. അടുത്ത പറമ്പിലെ ആമിനത്താത്തയുടെ ഇത്താത്തയുടെ മോളാണ്. വീട് തെക്കുംതലക്കലോ ഹൽവ ബസാറിലോ ആയിരുന്നു. രണ്ടാമത്തേതായിരുന്നിരിക്കണം. അവളും ഹലുവയും കൂടിക്കുഴഞ്ഞു മറിഞ്ഞാണ് എന്റെ ഓർമ്മകളിൽ ജീവിച്ചിരുന്നതെന്നു ഞാൻ മനസ്സിലാക്കുന്നു.

 

വെറുതെയല്ല ഹൂറി എന്നാൽ ഇതാണെന്നു ഞാൻ കരുതിയത്. ഒരു ചെറിയ മുഖത്ത് ഇത്രയ്ക്കു സൗന്ദര്യമോ? മുഖത്തിനരിക്‌ വെച്ച് വെട്ടിയിറക്കിയ പോലെ തൂങ്ങിക്കിടക്കുന്ന കോലൻ  മുടി. അതിനേക്കാൾ ഇട  തൂർന്ന പീലികൾ അരികൊരുക്കുന്ന കുസൃതി നിറഞ്ഞ കണ്ണുകൾ.  നീളം കുറഞ്ഞ കയ്യുള്ള ജമ്പർ ഞൊറി തിങ്ങിയ അരപ്പാവാടയുടെ മുകളിൽ പുഷ്പത്തിനു മുകളിൽ ദളം പോലെ സമഞ്ജസമായി.ചേർന്ന് നിൽക്കുന്നു. ആയിരത്തൊന്നു രാവുകളോ അമീർ ഹംസയോ വായിച്ച പ്രതീതി. ഇവളായിരിക്കണം  ഒമർ ഖയ്യാമിന്റെ പ്രചോദനം.

 

വീട്ടിൽ ഉമ്മയും വലിയുമ്മയും മാത്രം. ബാപ്പയും ഒരു ഇക്കാക്കച്ചെക്കനുള്ളതും മസ്കറ്റിൽ. ചെക്കൻ പോലീസിലാണ്. എത്ര പണത്തിനും പഞ്ഞമില്ല. എന്ത് വേണമെങ്കിലും സാധിക്കും.

 

അവളുടെ ചിരി. അതിനവകാശമുള്ളവൻ ഭാഗ്യവാൻ.

 

ഇന്ന് ശനിയായ്ച്ച ആയിട്ടും ങ്ങക്കൊയ്‌വില്യേ ? ശബ്ദം കേട്ട് ഞാൻ ആലോചനയിൽ നിന്നുണർന്നു.

 

കുട്ട്യേക്ക്  പരീക്ഷയാണ്. കുറെ സംശയങ്ങളുണ്ടാകും.  ആമിനത്താത്തയിലൂടെ എന്റെ സ്ഥിതിഗതികൾ ആവളറിയുന്നുണ്ടാകും. ശാസനകളുടെയും ഗുണദോഷങ്ങളുടെയും അടി മുതലായ കടുത്ത ശിക്ഷാനടപടികളിലൂടെയും നിയന്ത്രിക്കപ്പെടുന്ന മൂന്നു കുട്ടികളുള്ള അഞ്ചംഗ കുടുംബം. പഠിപ്പും ഒഴിവുള്ളപ്പോൾ ട്യൂഷനുമായി നടക്കുന്ന, ആമിനത്താത്തയുടെ നൽപ്പുസ്തകത്തിൽ പെട്ട ചെക്കൻ.

 

ഇത് തിന്ന് നോക്കി, നല്ല മധുരണ്ടാകും. ഒരു പയ്യൻ കൊടുത്ത മാങ്ങ അവൾ എനിക്ക് നീട്ടി.  ഞാനതു കടിച്ചു. സ്വർണനിറം. നല്ല മധുരം ഉണ്ട്. ഇത് പഴുക്കാതെ ആണ് തിന്നാൻ നല്ലത്.

 

മതിയാക്കിക്കോളി  ഇങ്ങക്ക് നേരം വെയ് കും, കുട്ട്യേള്  കാക്കൂലെ ? ഞാനപ്പോഴാണ് വീണ്ടും ഉണർന്നത്. പകുതി ബാക്കിയുള്ള മാങ്ങയും വെച്ച് ഞാൻ ചുറ്റും നോക്കി. കളയേണ്ടി വന്നില്ല, അവളതു പിടിച്ചു വാങ്ങി.

 

ബേജാറാകേണ്ട ഇട്ടാളൂല.  ഞമ്മള് തിന്നോള.

 

വേണ്ടാ അത് ഞാൻ കടിച്ചതല്ലേ?

 

അതിനെന്താ, വേഷണ്ടാഗ്വോ  ങ്ങളെന്താ കീര്യാ ? 

 

ബാക്കി തിന്നുകൊണ്ട്  അവൾ എന്നെ നോക്കി. നിക്കിഷ്ടാ. ഞാൻ പരിഭ്രമിച്ചു. മാങ്ങപറിയിൽ മുഴുകിയ ചെക്കന്മാർ കേട്ടിരിക്കുമോ? ആമിനത്താത്തയുടെ മോനുണ്ട് സബീർ. ഞങ്ങളുടെ ചങ്ങാത്തം അവനിഷ്ടപ്പെടാൻ ഒരു സാധ്യതയുമില്ല.

 

ആരും ശ്രദ്ധിച്ചില്ലെന്നു തോന്നി. കൂടുതൽ സാഹസത്തിനൊരുങ്ങാതെ ഞാൻ വിട്ടു.

 

എന്നാലും അപ്പറഞ്ഞത് മനസ്സിലെവിടെയോ കുത്തിക്കേറി. ഇവൾ എന്ത് ഭാവിച്ചാ?

 

കേൾവി ശരി ആണെങ്കിൽ അറബി കല്യാണം ആലോചിക്കുന്ന  പെണ്ണാണ്.

 

എന്റെ വീട്ടിലെങ്ങാനും അറിഞ്ഞാൽ?

 

ഈ മാതിരി കൊമ്പും കൊണസവുമായി ഇങ്ങോട്ടു കേറി വരല്ലേ. അമ്മയുടെ ശബ്ദം ഉള്ളിൽ നിന്ന് അലാറം അടിച്ചു. ആൾക്കാർക്ക് കണ്ണ് രണ്ടെണ്ണം ഭംഗിക്കാ. കാണ് ണ ആവശ്യത്തിന് ഒന്ന് മതി.

 

ധ്വനി മനസ്സിലായില്ലേ? അച്ഛൻ സ്ഥിരമായി ഉപയോഗിക്കാറുള്ളതാണ്. ഇപ്പോഴായിട്ട് അമ്മയും 

പകർപ്പവകാശം വാങ്ങിയിരിക്കുന്നു. വടക്കേ അതിരിൽ എന്റെ ഏതോ മുജ്ജന്മ പാപഫലമായി വളർന്നു നിൽക്കുന്ന കാശാവ് ചില്ല കൊണ്ടുള്ള അടിക്ക്  ഇത്തരം വാക്കുകളോളം വേദനയില്ല.

 

ഞാൻ പ്രൈവറ്റ് ട്യൂഷൻ ക്ലാസ്സുകളിലേക്കും അത് കഴിഞ്ഞു സ്കോളറിലേക്കും പോയി. മനസ്സിലെ പോറലിന് കനം  കുറഞ്ഞെങ്കിലും അതിന്റെ  പരിമളം ബാക്കി നിന്നു. ഇളം വെയിലിന്  എന്നുമില്ലാത്ത ഒരു ഊഷ്മളത. ബസ്സിൽ എല്ലാവരും നല്ല വസ്ത്രങ്ങളിട്ട് സ്പ്രേ അടിച്ചവർ. സ്കോളറിലെ അന്തരീക്ഷവും ആകെ മൊത്തം ആനന്ദദായകം.

 

അന്ന് കൂടെക്കൂടെ തികട്ടി വന്നത് അത് മാത്രമായിരുന്നു. ബേജാറാകേണ്ട ഇട്ടാളൂല.  ഞമ്മള് തിന്നോള. നിക്കിഷ്ടാ

 

വൈകുന്നേരം ബസ്സിറങ്ങി വീട്ടിലേക്കു നടക്കുമ്പോൾ രാവിലെ മാഞ്ചുവട്ടിൽ വിട്ടു പോന്ന രംഗം അവിടെ തന്നെ ഉണ്ടാകും എന്ന വിചാരമായിരുന്നു. ആരുമില്ല. താഴെ വീണുകിടക്കുന്ന കുറെ മാവിലകളൊഴികെ രംഗം ശാന്തം, മൂകം, ശൂന്യം.

 

ഞാൻ എന്റെ ജീവിതത്തിലേക്ക് മടങ്ങി.

 

അവൾ പിന്നെ ഒരു ദിവസം വന്നു. ഞാൻ കുളി കഴിഞ്ഞു വരാന്തയിലെ ചെറിയ മുറിയിൽ തോർത്തിക്കൊണ്ടു നിൽക്കുകയായിരുന്നു. അത് കഴിഞ്ഞു ഡ്രസ്സ് മാറി മുടി ചീകി സമയം കളഞ്ഞ എന്നെ കുറച്ചു നേരം കാത്ത് കാണാതെ അവൾ മുറിയിലേക്ക് കയറി.

 

പറയാനെന്തെങ്കിലും വിഷയം തിരയുന്നത് പോലെ തോന്നി.

 

ങ്ങളെങ്ങോട്ടാ പൗഡറൊക്കെ പൂശീട്ട് ?

 

ഇജ്ജി അത് ചോയിക്കാൻ വന്നതാ?

 

അല്ല.

 

പിന്നെ?

 

പെട്ടെന്നവൾ വിഷയം മാറ്റി. ഗൗരവത്തിലായി.

 

ഇങ്ങള് ഇനിക്ക് ട്യൂഷൻ എടുത്തു തര്വോ?

 

എനിക്ക് രസിച്ചു.

 

ട്യൂഷനൊക്കെ സ്കൂളിൽ പോയിട്ടുള്ള കുട്ടികൾക്കല്ലേ. സ്കൂൾ കാണാത്തോർക്കൊക്കെ എങ്ങന്യാ ട്യൂഷൻ എടുക്വ ?

 

സംഭാഷണത്തിന്റെ ഒഴുക്ക് മുറിച്ചു കളഞ്ഞു, എന്റെ ചോദ്യം. ഒരു നിമിഷം അവൾ മറുപടി ഇല്ലാതെ നിന്നു.

പിന്നെ തള്ളി വീഴ്ത്തപ്പെട്ടിടത്തു നിന്ന് എഴുനേൽക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നവളെ പോലെ അവൾ പറഞ്ഞു. അവളുടെ വാക്കുകളിൽ നിരാശ ഉണ്ടായിരുന്നു ഞാൻ അങ്ങനെ പറഞ്ഞതിൽ ദുഃഖവും.

 

ഞമ്മള് സ്കൂളിലൊക്കെ പോയിറ്റ്ണ്ട്. നല്ലോണം പടിച്ചിറ്റുംണ്ട് .

 

പിന്യെന്തേ?

 

നിർത്തിക്കാഞ്ഞില്ലേ?

 

ആര്?

 

വെല്ലിയുമ്മ.

 

കാരണം?

 

അത് പറയാൻ അവൾ മടിച്ചു. ഓലമറ ചുമരായ  എന്റെ ചരുമുറിയുടെ കാതുകളെ അവൾ  ഭയപ്പെട്ടോ?. അവൾ പുറത്തുള്ള ശബ്ദം ശ്രദ്ധിച്ചു. ഒരൽപം നാണിക്കുകയും ചെയ്തു.

 

ഞാൻ ആവർത്തിച്ചു: എന്തിനേ പഠിത്തം നിര്ത്തിയത് ?

 

വലുതായിപ്പോയി. താഴോട്ട് നോക്കിക്കൊണ്ടാണവൾ അത് പറഞ്ഞത്. എന്നിട്ടവൾ ധൈര്യം സംഭരിച്ച് എന്നോടും വല്ലിമ്മയോടും ലോകത്തോടും ചോദിച്ചു: വല്യ കുട്ട്യേക്ക് പഠിച്ചാലെന്താ? കാക്ക മലക്വോ ?

 

അവളുടെ കണ്ണ് നനഞ്ഞിരുന്നു. ഞാൻ ഇത് വരെ കാണാത്ത ഒരു മുഖം. എനിക്ക് വിഷമമായി.

 

നിക്ക് പോകാൻണ്ട്. ജ്ജി  ആമിനത്താത്തന്റെ വീട്ടിൽ ണ്ടാവൂലെ?

 

ഇല്ല , ഞമ്മള് അസർന് മുൻപ് പോകും.

 

പിന്നെ വരൂലേ? അപ്പം കാണാം.

 

ഒരിക്കക്കൂടി പറ്റുംന്നു തോന്ന്ണ്ണ്ട്.

 

അതെന്തേ ഒരിക്കൽകൂടി?

 

വിസ അടിക്കാൻ കൊടുത്ത്റ്റ്ണ്ട്.

 

പിന്നെ എന്താണ് പറയേണ്ടതെന്ന് എന്നോട് ആരും പറഞ്ഞു തന്നില്ല. മനസ്സിൽ നുരഞ്ഞു പൊന്തുകയായിരുന്നു ആ ചോദ്യം. വല്യ കുട്ട്യേക്ക് പഠിച്ചാലെന്താ? കാക്ക മലക്വോ ?

 

ജ്‌ജി  വരണം , അപ്പൊ കാണാം. ഞാൻ ഇപ്പൊ പോട്ടെ.

 

വെയിൽ മൂക്കുമ്പോൾ ആമിനത്താത്തക്കു ഒരു പതിവുണ്ട്. അടക്കയും വെറ്റിലയും മൂലയിൽ കുറച്ചു ചുണ്ണാമ്പും പേരിനു മാത്രം പുകയിലയും  അടങ്ങിയ ഒരു മിട്ടായിപ്പെട്ടിയുമായി മുപ്പത്തി റോന്തിനിറങ്ങും.  അയല്പക്കങ്ങളിൽ എവിടെയാണോ ശ്രോതാക്കളെ കിട്ടുക , അവിടെ ലാൻഡ് ചെയ്ത് പെട്ടി തുറക്കും , പന്ചായത്തും  തുടങ്ങും.

 

ഒരു ദിവസം ഞാൻ ചരുമുറിയിലിരുന്ന് പരീക്ഷക്ക്‌ ചോദ്യക്കടലാസ് ഉണ്ടാക്കുകയായിരുന്നു. സമീറയുടെ പേര് പറയുന്നതാണ് എന്റെശ്രദ്ധ ആകർഷിച്ചത്. അവളുടെ പഠിത്തം നിർത്തിയതിനെ പറ്റിയാണ്.

 

മ്മാക്കത് തീരെ സമ്മതം ല്യ. ആമിനത്താത്ത പറയുന്നു..

 

മ്മ പറഞ്ഞി:

 

വയസ്സറിയിച്ച പെങ്കുട്ട്യേള് തീയാണ്. ഓലെങ്ങോട്ടെങ്കിലും പൊറത്തു പോകുമ്പം ആ തിയ് മ്പളെ  ഖൽബില് കൊളുത്തീറ്റാണ് ഓല് പോണത്. വര്ണത് വരെ മ്പളത് തിന്നണം.

 

പുയ്യാപ്ലക്കെന്താ, ഇവിടത്തെ കാര്യങ്ങളൊന്നും അറിയണ്ടല്ലോ. ഞാനന്നെ പറഞ്ഞതാ , ജ്ജി സുബൈദനീം സമീറനീം അങ്ങോട്ട് കൂട്ടിക്കോ , അനക്ക് ഓളെ അവിടെ പഠിപ്പിക്കാന്ന് . കേക്കണ്ടേ?

 

ആ തീ തിന്നൽ ഒഴിവാക്കാനാണ് വലിയുമ്മ സമീറിന്റെ പഠിത്തം നിർത്തിച്ചത്.

 

പിന്നെ കല്യാണക്കാര്യം.

 

അറബി ഇങ്ങോട്ടു വരുംന്നെയിനി ആദ്യം പറഞ്ഞത്. ഇപ്പം പറിണ് തിരക്കാണ് സമീറനെ അങ്ങോട്ടു വരുത്തിക്യാണ്‌ നല്ലത് ന്ന്.

 

ഇന്റെ കുട്ടിക്ക് തീരെ ഒക്കണില്യ. അതിനെ പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യം ണ്ടോ? ഇവിടെ ഒക്കിള്ള  ചങ്ങായിമാരോടും ചങ്ങായിച്ചിമാരോടും  എത്ര സന്തോഷത്തിൽ കളിച്ചു രസിക്ക്‌ ണ കുട്ടിയാണ്, ഇപ്പൊ അതിനു കണ്ണീരൊയ് ഞ്ഞ നേരംല്യ.

 

ആമിനത്താത്ത ദീർഘമായി നിശ്വസിച്ചു: ന്റെ കുട്ടീനെ പടച്ചോൻ കാക്കട്ടെ.

 

ഞാൻ ശ്രദ്ധ തിരിച്ചു. എന്റെ ചോദ്യക്കടലാസ്.

 

ചൂട് കൂടി. പറമ്പിലെ പൊതുകിണർ വറ്റി തുടങ്ങി. ബക്കറ്റ് നിലത്തു മുട്ടി ചരിഞ്ഞാലേ അതിൽ  വെള്ളം കേറൂ എന്നായി. ഉള്ള വെള്ളം അതിന്റെ നിറം കാണിക്കാനും തുടങ്ങി.

 

ഞങ്ങൾ ചില പുതു യുവാക്കൾക്ക് കിണറിന്റെ മുന്നിൽ നിന്ന് വെള്ളം കോരി കുളിക്കുന്നത് അത്ര സുഖമില്ലാത്ത കാര്യമായി. വെള്ളം കോരി കൊണ്ട് വന്നു വീട്ടിൽ വെച്ച് കുളിക്കുക എന്നത് വളരെ കഠിനവു മായി.

 

ശശി എന്നെ അവന്റെ വീട്ടിലേക്കു ക്ഷണിച്ചു. അവിടെ കിണറിലേക്ക് ഏന്തിനോക്കുന്ന   കുളി മുറിയുണ്ട്. മുറിയിൽ കപ്പിയും കയറും ഉണ്ട്. ഒരിക്കലും വറ്റാത്ത കിണറിൽ വേണ്ടത്ര വെള്ളമുണ്ട്. സമൃദ്ധമായി കുളിച്ചു പോരാം.

 

ഒരേ പ്രശനം, മുറി പലപ്പോഴും എൻഗേജ്ഡ് ആയിരിക്കും, കാത്തു നിൽക്കേണ്ടി വരും എന്നതാണ്.

 

ഒരു ദിവസം അങ്ങനെ കുളിമുറി ഒഴിയാൻ വേണ്ടി ഞാൻ കാത്ത് നിൽക്കുമ്പോഴാണ് പിന്നെ അവളെ കണ്ടത്.

ഫുൾ പാവാട ആയിരിക്കുന്നു, തട്ടം ഇട്ടിരിക്കുന്നു. എന്തെല്ലാമോ മാറ്റം വന്നിരിക്കുന്നു.

 

നീ എപ്പോ വന്നു.

 

ഞമ്മള് ഇന്ന് രാവിലെ വന്നതാ. അടുത്താഴ്ച കപ്പൽ കേറും. പതിനഞ്ചു ദിവസം കഴിഞ്ഞാ ഞമ്മക്ക് പിന്നെ ഈ രാജ്യം ഇല്ല. പോണേനു മുൻപ് എല്ലാരെയും കണ്ടിറ്റ് പോകാം ച്ച് ളാമ്മേനീം  കൂട്ടി എറങ്ങീതാ.

 

എന്താണവളോട് ചോദിക്യാന്ന് എനിക്കറിയില്ലായിരുന്നു. വലിയ വിശ്വാസം ഇല്ലാതെ ഞാൻ പറഞ്ഞു:

അനക്കവടെ സുഖായിരിക്കും. ഉപ്പയും ഉമ്മയും ഒക്കെ അന്റെ കൂടെ ഉണ്ടല്ലോ. പടച്ചോനും ഉണ്ടാകും. കുഴിച്ചാൽ  വെള്ളത്തിനേക്കാൾ വേഗം എണ്ണ കിട്ട് ണ നാടല്ലേ? എണ്ണപ്പാടങ്ങൾ. അവടെ അനക്കൊരു കുറവും വരൂല.

 

ഞമ്മക്കത്ര  ഒറപ്പില്ല. ഒരു പരിചയും ഇല്ലാത്ത ഒരാളുടെ കൂടെ എങ്ങന്യാ പൊറുക്വ. എങ്ങനെ ഉള്ള ആളാണെന്നറിയൂല, എന്താണ് സ്വഭാവം ന്നറിയൂല, ഇത് വരെ കണ്ടിറ്റും ഇല്ല.

 

ഒന്ന് നിശ്വസിച്ച് ഒരുറപ്പോടെ അവൾ പറഞ്ഞു: ഞമ്മളെ വിധീന്ന് സമാധാനിക്കാൻ നിക്ക് കയ്യൂല.

 

കുളിമുറിയുടെ വാതിൽ തുറന്നു. എന്റെ ഊഴം. കിണറിന്റെ ആൾ മറയിൽ ചുരുട്ടി വച്ചിരുന്ന സോപ്പ് , തോർത്ത് എല്ലാം എടുത്ത് അകത്തേക്ക് കേറുമ്പോൾ ഞാൻ പറഞ്ഞു : നീ ധൈര്യമായിരിക്ക്, നിനക്ക് നല്ലതേ വരൂ. ഉപദേശത്തിന് ചെലവില്ലല്ലോ.

 

അവളുടെ പ്രതികരണം അറിയാൻ ഞാൻ കാത്തു നിന്നില്ല.

 

അത് വരെ ഉള്ളത് അവിടെ അവസാനിച്ചു.

 

പിന്നെയും ആമിനത്താത്തയുടെ വരവും മഹിളാപഞ്ചായത്തും തുടർന്നു.

 

ചില വിവരങ്ങൾ ഞാൻ അതിൽ നിന്ന് കീറി എടുത്തു.

 

സമീറ പോയില്ല. കപ്പൽ കേറാൻ കൊച്ചിയിൽ പോകുന്നതിന്റെ രണ്ടു ദിവസം മുൻപ് അവൾക്കു മുൻപേ അറിയാമായിരുന്ന, അവളെ ഇഷ്ടമായിരുന്ന ഹംസക്കോയയുടെ കൂടെ ബോംബേക്കു വണ്ടി കയറി. അവനു ഘാട്കോപാറിൽ ഒരു ചായക്കടയിൽ ആയിരുന്നു ജോലി.

 

രണ്ടാഴ്ച കഴിഞ്ഞു അവർ നാട്ടിൽ വന്നു. വന്ന ഉടനെ വലിയുമ്മ ഒരു കാര്യം ചെയ്തു. അവന്റെ ആൾക്കാരെ കണ്ട് പറഞ്ഞ് പള്ളിയിൽ വെച്ച് കയ്ക്കും വയ്‌ക്കും അവരെ കെട്ടിച്ചു റിക്കാടാക്കി.  കഞ്ഞിവെള്ളം ആറിപ്പോയാൽ ഒന്നിനും കൊള്ളൂല, വലിയുമ്മ പറഞ്ഞു.

 

അവൾക്കൊരു കുഞ്ഞുണ്ടായെന്നും ഹമീദ് എന്നാണ് പേരെന്നും ഉള്ള വിവരം ഞാൻ പിന്നീട്  പഞ്ചായത്തിൽ നിന്നൂറ്റി.

 

ഏറെ കഴിയാതെ അവൾ ഒരു ദിവസം ആമിനത്താത്തയുടെ കൂടെ വീട്ടുമുറ്റത്തു വന്നു.  ഒക്കത്ത് ഒരു കുഞ്ഞുണ്ടായിരുന്നു. എല്ലാ കുഞ്ഞുങ്ങളെയും പോലെ ഓമനത്തമുള്ള ഒന്ന്.

 

ഹമീദേ , ഞാൻ കുഞ്ഞിനെ വിളിച്ചു.

 

അവളുടെ മുഖം വികാരരഹിതമായിരുന്നു. ഇവന്റെ പേര് എങ്ങനെ മനസ്സിലായി?

 

കണ്ടാലറിഞ്ഞൂടെ?

 

എന്റെ തമാശ ആസ്വദിക്കാനുള്ള മൂഡിൽ ആയിരുന്നില്ല അവൾ.

ആളുകളെ കണ്ടാൽ പേരുപോലും മനസ്സിലാക്കാൻ പഠിച്ചോ ?  ആ ചോദ്യവും ഗൗരവം വിടാതെ ആയിരുന്നു.

 

ആ സംഭാഷണം തുടരാൻ അവൾ നിന്നില്ല. ആമിനത്താത്തയുടെ  കൂടെ അവൾ അയൽ  വീടുകളിലേക്ക് പോയി. കഴുത്ത് തിരിച്ച് നിർവികാരമായ ഒരു നോട്ടം മാത്രം തന്നു എനിക്ക്.

 

എന്റെ തമാശ ഏൽക്കാത്തതിലും അവളുടെ മുഖത്തുണ്ടാകാറുള്ള സൗഹൃദം കാണാതായതിലും ഞാൻ നിരാശനായി. എന്റെ ഹൃദയത്തിലിന്റെ ഒരു ഭാഗം ഇടിഞ്ഞു താഴ്ന്ന പോലെ.

 

കാലത്തോടൊപ്പം എന്റെ ചുറ്റുപാടുകളും മാറി. എന്റെ ജോലി സാവധാനം ജില്ലയും സംസ്ഥാനവും രാജ്യവും കടന്നു പോയി.

 

മൂന്നു കൊല്ലം മുൻപ്, അതായത് അവളന്നു  പോയതിന് ശേഷം ഒരു നാൽപതു കൊല്ലം കഴിഞ്ഞ്  ഞാൻ ആമിനത്താത്തയുടെ മോൻ സബീറിനെ കണ്ടു. ഞങ്ങൾക്ക് തമ്മിൽ പണ്ടേ അറിയാമായിരുന്നു. ഞങ്ങളൊക്കെ കളിക്ക് കൂടിയിരുന്ന കാലത്തും അയാൾ ജോലിയിലാണ്.

 

സമീറയെ പറ്റി അറിയാൻ ഞാൻ ആലോചിച്ചിട്ട് വേറെ ആരെയും കണ്ടില്ല. ആമിനത്താത്ത മുൻപേ മരിച്ചു.

 

സമീറ എവിടെയാണ്? ഞാൻ ചോദിച്ചു.

 

പോയില്ലേ?

 

പോയോ? എവിടെ പോയി?

 

കൊന്നു കളഞ്ഞില്ലേ ?

 

ഞാൻ ഞെട്ടി. ഇയാൾ തമാശ പറയുന്നതാവുമോ? അങ്ങനെയുള്ള ആളല്ല.

 

ആരു  കൊന്നു?

 

ആര് എങ്ങനെ എന്നൊന്നും അറിയില്ല. കൊന്നതാണോ എല്ലാ വഴികളും മുടക്കി ചാവാൻ വിട്ടതാണോ എന്നും അറിയില്ല. ആകെ കരിഞ്ഞു തീർന്നിരുന്നു. ഒരു തപ്പ് ചിമ്മിണിയിൽ എല്ലാം അവസാനിച്ചു.

 

ഭർത്താവും കുഞ്ഞും?

 

വയനാട്ടിൽ ആയിരുന്നു. ഭർത്താവുണ്ട്. അയാള് വേറെ കെട്ടി. ചെക്കൻ പൊയ്ക്കളഞ്ഞു. ആർക്കും ഒരു പിടിയും ഇല്ല.

 

കാരണം ഒന്നും അറിയില്ലേ?

 

കാരണം പണ്ടേ ഉള്ളതാണ്. ആ കല്യാണം അവൾക്ക് പാളിയതാണ്.  വലിയുമ്മനോട് കാണിച്ച വാശി. സ്വൈര്യം ള്ള ഒരു ജീവിതം ഓക്ക് കിട്ടീറ്റില്യ. ഓള് തന്നെ മതിയാക്കിയത് ആവാനും  വയ്യിണ്ട്.

 

അവസാനം കണ്ട സമീറയെ ഞാൻ ഓർമിച്ചു. ഗൗരവത്തിലായിരുന്നെങ്കിലും അവളുടെ തന്റേടവും ഗമയും വിട്ടിരുന്നില്ല. തോൽവി സമ്മതിക്കില്ല എന്ന ഭാവമായിരുന്നു. അത് തന്നെയായിരിക്കും അവൾ പിന്നീടും ലോകത്തോട് വിളിച്ചു പറഞ്ഞത്. എന്റെ മനസ്സിൽ പതിഞ്ഞ ഓര്മ അങ്ങനെതന്നെ നിൽക്കട്ടെ. പഴുക്കാത്ത മാങ്ങ. പിന്നീട് കാണാഞ്ഞത് നന്നായി. പഴുത്തുപോയ മാങ്ങയായിരിക്കും പിന്നെ കാണുക.

 

സബീർ പിന്നെ എന്നും ഓർമ്മിക്കാൻ ഒരു സമ്മാനം തന്നു. ഒരു വാചകം. ങ്ങളെപ്പോലുള്ള ചങ്ങായിമാരെ ഓൾക്ക് വെല്യ പിടുത്തേയിനി. പക്ഷെ ആർക്കും ഓളെ  സാഹായിക്കാൻ പറ്റീല.

 

എന്റെ മനസ്സിലാ വാക്കുകൾ  ഇന്നും നുരയുന്നു. അവളെ രക്ഷിക്കാൻ എനിക്ക് കഴിയുമായിരുന്നോ? നിനക്ക്  എന്ത് തോന്നുന്നു?